Bladeren of ‘lopen’ met wijs- en middelvinger, snelle blik op de cover, binnenhoes met lyrics er voorzichtig uit halen, vinyl eruit schuiven, voorzichtig op de draaitafel leggen, naald precies op de juiste groef positioneren, volume iets omhoog schroeven. Elke handeling is een handeling op zich en dat maakt het opzetten van een elpee bijna ambachtelijk. Twee handen zijn nodig om uiteindelijk muziek uit de speakers te laten klinken. Tien vingers om pakweg 10 tracks te kunnen beluisteren. Geen mogelijkheid tot ‘shuffle’ (een Philips-uitvinding overigens) maar de nummers gewoon afspelen op de volgorde zoals die oorspronkelijk door de artiest bedoeld was. Dat is nog eens iets anders als met één individuele wijsvinger toegang te krijgen tot een oneindige muziek-collectie via Spotify.

Door al deze handelingen routinematig maar uiterst zorgvuldig uit te voeren lijkt ook het gehoor aandachtiger te worden. Een ‘Special attention’-call voor de oren: ‘Let op: hier komt iets bijzonders aan’. Slechts een psychologisch effect wellicht? Het maakt niet uit – vinyl vergroot de beleving, verhoogt de intensiteit.
Muziek non-compressed. Met alle kraakjes en bijgeluidjes van dien.
Okay, na een track of 5 a 6 moet ik even uit mijn luie stoel opstaan. Tijd voor de andere kant, de b-side, de flip-side. Plaatje omdraaien. Voor mij persoonlijk is dat geen problem. Gemiddeld kom ik overigens tijdens het draaien van vinyl minder mijn stoel uit dan tijdens het luisteren via Spotify: “air-play not found” en andere wifi-problemen dwingen mij dan regelmatig uit mijn stoel op te staan om de router te resetten.
Muziek non-compressed. Met alle kraakjes en bijgeluidjes van dien. Het weer eens draaien van elpees uit mijn jeugd. Ik weet nog precies waar de grote tikken in de elpees zaten. Die tik als bijgeluid is in de loop van de jaren vergroeid met en een bijna onmisbaar onderdeel geworden van de muziek. Recentelijk kocht ik een 2e-hands versie van een plaat uit mijn jeugd die ik met een verhuizing was kwijtgeraakt. De tikjes bleken anders – het geknisper was anders. Kortom het voelde anders – voelde niet als ‘mijn’. Dat ‘mijn’-gevoel dat ik bij digitale muziek ook zo node mis.
Weinig mooiers dan tezamen met Jack Daniels nieuwe bands ontdekken
Vinyl linkt natuurlijk naar nostalgie maar lijkt nog immer, of weer, de toekomst te hebben. Vinyl is immers al weer een tijdje terug…. of is het eigenlijk nooit weggeweest? Het ooit zo oneindig geachte monopolie van de audio-cassette (in de volksmond gewoon het bandje) of de compact disc zijn achteraf bezien ook maar van relatief korte duur gebleken. Lokale Philips-dragers waar de toekomst alleen maar rooskleurig voor leek. Net zoals de ogenschijnlijke toekomst voor digitale muziek vandaag de dag. Wat de toekomst ook zal brengen, Vinyl staat in ieder geval weer volop in de schijnwerpers. Neuzen in een bak vol elpees voelt ook compleet anders dan numb staren naar een scherm terwijl de bands, albums en genres je om de oren vliegen. Begrijp me niet verkeerd: ik vind Spotify heerlijk… Neem een genre als alt-country (mijn skeleton in the closet): volstrekt onbekende americana-muziek waar ik mij tot laat in de nacht in kan verdiepen. Weinig mooiers dan tezamen met Jack Daniels nieuwe bands ontdekken. Echter het schijnbaar onuitputtelijke aanbod van Spotify heeft voor mij tevens iets totaal onpersoonlijks. Iedereen heeft toegang tot álles en daardoor hééft niemand écht iets. Geen persoonlijke collectie. Een digitale playlist staat in geen enkel vergelijk met het bezit van een fysiek stuk muziek, laat staan met een serieuze verzameling vinyl. Wederom dat gemis van ‘mijn’.
Vinyl heeft dus het verleden, het heden en de toekomst. Ook in Eindhoven is dat niet onopgemerkt gebleven. ” And the devil said to the Lord, let the Lighttown rock!” staat te lezen op de site van Lighttown Fidelity. Dit Eindhovense platenlabel timmert inmiddels al een aantal jaar aan de weg middels het op vinyl uitbrengen van albums en singles van voornamelijk Eindhovense bands, waarbij vooral de rauwere kant van de lokale muziekscene de voorkeur geniet; Hardcore, Rock n’ Roll, Stoner, Punk en Speed. Een uit de hand gelopen hobby maar Eindhoven zou geen Rockcity zijn als hobby’s niet een keer uit de hand zouden lopen.
Hoe veel lokaler en hoe meer Rock & Roll kun je het eigenlijk nog hebben?
Op 16 april zal Lighttown wederom rocken… Record Store Day. Een jaarlijks terugkerend platen-feest op de derde zaterdag van April. Een soort Prinsjesdag voor muziekliefhebbers: het koffertje vol. Rare vinyl releases, optredens in platenwinkels en afterparties. A day-in-the-candystore voor elke rechtgeaarde muziekliefhebber dus. Record-Store Day is inmiddels een wereldwijd fenomeen en dus kun je je ook in Eindhoven in de snoepwinkel begeven.
Voor het ultieme Eindhoven Rockcity gevoel op de RSD’16 moet je dit keer naar het oude vertrouwde Sodom en Gomorra van het Eindhovense nachtleven: Stratumseind.
Eindhovense Stoner-rock uitgebracht op een Eindhovens platenlabel in een Eindhovense Platenzaak. Komatsu releaset hun nieuwe single op het Lighttown Fidelity label met een live-optreden in platenzaak Ray Elpee. Midden op het Stratumseind.

Hoe veel lokaler en hoe meer Rock & Roll kun je het eigenlijk nog hebben?