Originally posted 17 februari 2013
De afgelopen weken was ik door het Zuiden van de USA getrokken op zoek naar muziek-historie, naar de cultuur van The South én natuurlijk naar een echte Omelet southern-style. (pics) De legendes van o.a. Elvis en Johnny Cash achterna. Het Zuiden had me altijd getrokken, ik was per slot van rekening zelf een Zuiderling. Hoe dieper het Zuiden van de VS in, hoe meer ik een antipathie proefde tegen het Westen en het Noorden. Warme vriendelijke mensen met een afkeer van het ‘arrogante’ New York of het ‘zelfingenomen’ LA. Het deed me denken aan hoe de gemoedelijke Brabander tegen de Randstad aan kijkt, of aan keek eigenlijk.
Koud terug van een bloedheet Tennessee, kreeg ik van één van de volgers van deze blog een foto opgestuurd. En hoewel ik er inmiddels gewoon weer bijdroeg aan de slimste regio ter wereld waardoor mijn reis-gevoel helemaal weg was, blééf die foto door mijn hoofd malen.
Het pand op de foto was een vervallen pand in Stratum en bevond zich naast Café Strauss aan de Jorislaan in Eindhoven. “Elvis slept here” prijkte er op het blaadje achter het raam. Eenzelfde opschrift als waarmee elk motel in Las Vegas gasten probeert te lokken. Een opvallende verschijning in het Eindhovense straatbeeld. Niet zo sprankelend opgezet als in Vegas, maar het stond er toch écht…. Zonder tierelantijntjes, in rood en witte opdruk: “Elvis slept here”…. In Eindhoven dus .
Of ik het moest geloven wist ik niet. Zelfs in Las Vegas waren er motels die een dergelijk bord plaatsten terwijl deze motels pas van ná 1977, Elvis’s sterfjaar, dateerden. Wat zou dan het waarheidsgehalte zijn van een bord in ons eigen Eindhoven?
Toch liet het me niet los en ik besloot het alwetende Google erbij te betrekken. Als google het niet weet, dan is het gelogen… Dat lijkt tegenwoordig de graadmeter. Googlen op “Eindhoven + Elvis” levert voornamelijk tribute-concerten en fandagen op. Geen enkel bewijs van Elvis in Eindhoven…. niet eens verbazend. Totdat één gelinkte foto me daadwerkelijk doet opschrikken. Elvis poseert in militair tenue voor het gemeentehuis van…. Nuenen !
Even een check doen op het pand en een vergelijking gemaakt met het daadwerkelijke gemeentehuis van Nuenen. Hier kán geen twijfel over bestaan!
Het gerucht gaat dat Elvis, op weekendverlof van zijn Military Service in Bad Nauheim , Duitsland, een brief diende te bezorgen bij de moeder van zijn manager Dries van Kuijk alias Colonel Tom Parker. Deze vrouw zou in Breda wonen, haar dochter in Eindhoven. “Elvis slept here”… het zou dus zomaar kunnen!
Maar, stel dat, wát zou hij hier dan gedaan hebben, nádat de brief bezorgd was. After he took care of business…
Ik stel me voor hoe het zou zijn. Eindhoven 1959. Op weekendverlof vanuit Duitsland. Ik zie hem lopen over de Stratumsedijk richting binnenstad. Zijn gitaar om zijn nek. I hitchhicked all the way down to Eindhoven, just looking for a place to play. “De Lichtstad”, die benaming sprak hem aan. Scotty en Bill waren er dan wel niet bij, maar hey dit was de Lichtstad, had hij gehoord. De verwachtingen waren hoog; Bright Light City is gonna set my soul on fire..
Hij probeert het in diverse cafés, maar Eindhoven is in die periode echter voornamelijk in de ban van jazz en swing. Van Sinatra en Glenn Miller. Café Centraal, De Poort van Kleef. Hij probeert het op alle plaatsten, maar er is die avond geen café te vinden waar hij zijn vernieuwende klanken kan laten horen. Nobody wanted to hire a guitar man. Eindhoven viel hem tegen.. Geen bright lights…
Stratumseind was nog niet zo afgeladen vol als tegenwoordig, maar er bevonden zich toch al de nodige kroegen. Oud Eindhoven en De Taveerne zaten er toen ook al. Maar ook daar geen succes. Teleurgesteld slentert ie verder. Vermoeid. Z’n blauwe suede schoenen ranzig geworden van het bier en de modder.. Het wordt koud en donker. Hij is alleen. Down at the end of lonely street. Wellicht dat de volgende dag hem meer geluk zou brengen.
On a cold and grey Eindhoven morning. Het 18-september plein; zou dat vernoemd zijn naar zijn allerlaatste dag in de USA, nét voordat hij vertrok naar Duitsland? Hij denkt aan Amerika, aan Tennessee. Aan Priscilla, toen 14, achtergelaten in Duitsland. His hunger burns en hij denkt aan zijn Peanutbutter & Bacon Sandwich, hier nergens te vinden. Slechts tosti’s, uitsmijters en bitterballen. Een kaas-plenkske hooguit. De shoarma-zaken hadden de binnenstad nog niet overgenomen.
En toch, de tijden waren aan het veranderen. In deze binnenstad waren enige maanden geleden rellen uitgebroken n.a.v. de film Rock around the Clock. De jeugd was massaal in opstand gekomen. Langzaam ontstond er een jongerencultuur; artistiekelingen tegenover zogenaamde nozems. Deze nozems werden geinspireerd door Amerikaanse jeugdbendes uit de films – Westside Story! – en zo ook de knokpartijen.
In Eindhoven waren meerdere zogenaamde Elvisbendes bekend en berucht. Rock ’n Roll was hier een new way of life aan het worden.; de beatgeneratie maakte plaats voor lederen jacks en vetkuiven. Mac-Taple verzorgde de soundtrack met Dixie, “waarin verwezen wordt naar de strijd der Zuidelijke Staten van Amerika maar in het geval van Mac taple ook naar het zuidelijke Eindhoven (The South will rise again)”…
Elvis was hier dus enige jaren te vroeg. Voodat zijn naam in klinknagels op de rugzijde van de brommerjacks zou prijken. En voordat hier Elvis-bendes om de eer en de macht zouden vechten. De Rocking Rebels die de dienst uitmaakten. Uit naam van hem, van Elvis, zouden deze Rebels later een grote groep Feyenoorders wegjagen van de Piazza. ‘Elvis is dood’ wordt jarenlang tegen de PSV-supporters in het Philips Stadion gezongen. Hij zou dat op z’n minst vreemd gevonden hebben; deze stad met hem te associëren. Enkele jaren later zouden ook enkele Amsterdammers (Amsterdam Bobcats) het bezuren. Uit zijn naam, uit de naam van PSV en uit de naam van Eindhoven. Elvis als religie. Als voorbode van het huidige Rockcity?
Peter zou hem hier gesteund hebben. Zowel Koelewijn als Pan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten