Het Wonder van Eindhoven

Originally posted February 2013

Lief Amsterdam,

Ik was benieuwd. Verbaasd, Verrast. U gaat uzelf een gehele week in het teken stellen van mijn stad, mijn Eindhoven.
Eindhoven, een stad ooit uitgeroepen tot meest saaie van Nederland, werd eigenlijk alleen gewaardeerd door de inwoners zelf. Door de mensen die terdege beseften dat er geen reden bestaat voor toeristen om een lang weekend in hun stad te vertoeven. Door de mensen die er wáren, niet door hen die slechts langs kwamen. Door de mensen die de kleine dingen van deze dorpse stad kenden en… wisten te waarderen.

Ik was gefascineerd. Wat beweegt een andere, zelfs grotere stad om zichzelf zo weg te cijferen door te koketteren met een ander? Dat zou in mijn ogen slechts attractief zijn wanneer U Uzelf zou kunnen verbeteren door het imago van de ander. Een stad die een dergelijk tactische manoeuvre maakt, zou zelf weinig te bieden moeten hebben. Althans, dát was mijn hypothese.

Mijn verwondering bleef me bezig houden en ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en eens een kijkje te gaan nemen in deze host-stad: Uw Amsterdam.

Mijn aankomst gaf weinig uitsluitsel; dezelfde grootstedelijke graffiti en industrie zodra de trein het centrum naderde. Het overvolle station deed niets af aan het CS van Eindhoven. Was wellicht nog enigszins grootser en mondainer van opzet. Buiten gekomen bespeurde ik een mengelmoes van nationaliteiten. Echter niet indrukwekkend minder dan de Chinese, Carribische, Noord-Afrikaanse culturen die men ontmoet wanneer je het Eindhovense Stationsplein betreedt. Zeker niet minder drukte, fietsen of taxi’s. Wellicht enigszins meer…

Mijn verbazing bleef. Niks duidde er in eerste instantie op dat deze stad er zó minder toe deed dat het ons Eindhovense imago benodigde had om zichzelf nationaal op de kaart te zetten. Leuke grachten met pittoreske bruggetjes die het Dommel-bruggetje over Stratumseind zelfs doen vervagen. Een rosse buurt die meer hoeren en nachtclubs herbergt dan het Baekelandplein en de Edisonstraat bij elkaar. Een centraal gelegen Leidsche plein dat zich best kan meten met de Eindhovense Markt. Goed, een concentratie als op Stratumseind is moeilijk te evenaren, maar uw nachtleven mag er zeker zijn.

Uw lokale voetbaltrots Ajax is lang niet meer dezelfde als in de Gloriejaren ’70, maar bij tijd en wijlen kunnen ze nog immer mee in de nationale competitie. Ook zij moeten zich beseffen dat de Eindhovense hegemonie iets is van tijdelijke aard, zoals de laatste seizoenen zelfs is gebleken. Iets van ups and downs. Voelt u niet bedreigd. Zo zit voetbal in elkaar. Een stadion midden in Uw stadcsentrum i.p.v. op steenworp afstand van de provinciegrens met Utrecht, zou Ajax een wat meer warme volkse voetbalsfeer kunnen meegeven, maar ook ik begrijp dat zoiets historisch dient te groeien. Dat herstelt men niet met terugwerkende kracht.

Okay. U kunt geen technologische revoluties overleggen. Geen eerste TV-signalen, geen uitvinding van een audiocassette of een cd speler. Geen rock-cultuur als er in het zuiden heerst. Geen industrieel erfgoed dat naadloos in de huidige moderne tijd ingepast wordt. Niet pronken met een technologie-sector die de de basis vormt voor meer dan 80% van de huidige wereldwijde technologieën.  Goed, Holleeder en consorten hadden hun eerste pijlen gericht op  Philips-topman Wisse Dekker.  Dat wil echter geenszins zeggen dat Heineken’s ontvoering minder impact had.

Maar kom, er kan er maar één de slimste zijn. Soms moet u tegen uw verlies kunnen.
Alles in acht genomen lijkt mij toch de enige conclusie dat u geen énkele reden heeft voor een Calimero-syndroom.

Mijn advies voor U, voor Amsterdam: Geloof in uw eigen kunnen en probeer een eigen identiteit neer te zetten. U zult zien dat U een heel eind zult komen. Dit geschuur tegen Eindhovens succes heeft u niet per definitie nodig.

Ik zal aanwezig zijn in het weekend van 16 februari. Kijk erg uit naar het ‘Wonder van Eindhoven’ in uw prachtige Paradiso, de Effenaar van het Westen. Ik hoop dat U daarna daadwerkelijk het licht ziet.