The Patriot

(oorspronkelijke datum 7 maart 2011)

Jaloers kijkt hij op tegen zijn overbuurman Frits Philips. Jaloers, maar niet afgunstig. Daarvoor, weet hij,  heeft Frits te veel voor het hedendaagse Eindhoven betekend.

15 Jaar lang regeerde Jan van Hooff in zijn eentje over de Markt in Eindhoven. Trots, ook al weet hij dat zijn beeltenis op de Markt nauwelijks iemand opvalt, laat staan dat men weet wie hij is.

Zijn sokkel werd gebruikt om fietsen tegen te parkeren of om lege blikjes op te plaatsen. Dat laatste was niets nieuws. Dat had hij inmiddels al vernomen van Coen en Willy. Eindhovenaren blijken hun helden niet altijd met evenveel eerbied te behandelen. Willy van der Kuijlen en Coen Dillen baden in lege bierglazen en halfvolle frietbakjes terwijl PSV zijn wedstrijden afwerkt. Mayonaise druipt over de kicksen. Uit gebrek aan een bal, die nooit op hun sokkels geplaatst is, lijken Willy en Coen met alle macht de troep van hun sokkels weg te willen trappen.
Respectloos hoe men hier met helden omgaat vindt Jan, maar hij blijft trots de Markt over kijken. Helemaal alleen, ingebouwd door de steeds uitbreidende terrassen.

Totdat in 2007 Frits geplaatst werd. Kolossale afmetingen. Daar waar Jan’s patriotten-outfit, jasje half open, hem nauwelijks beschermt tegen de gure Eindhovense winters, is Frits in een warme winterjas gehuld.

Frits wordt regelmatig gefotografeerd, veelal door zakenreizende Aziaten. De rug van de fotograaf naar Jan toegekeerd.

Frits geniet respect. Bij hem geen lege bierflessen, hooguit een warme caranavals-sjaal of PSV-attribuut om de nek. Uit respect.

Johan Frederik Rudolph van Hooff, een rasechte Eindhovenaar.  Uit onvrede met de grote macht van stadhouder Willem V, die de goede baantjes veelal binnen eigen kring verdeelde, sloot hij zich aan bij de Patriottistische beweging. Een patriot in hart en nieren bracht hij de Republiek aan de rand van een Burgeroorlog. Militaire burgerorganisaties tegen de grote Willem V.  Hij heeft er vele arrestaties en gevangenschappen doorstaan, ontsnapt aan de guillotine, maar Jan heeft altijd gevochten voor de vrijheid van ons burgers. Altijd voor de Brabantse belangen opkomende.

Wij trekken ten strijde een strijd vol van vree. Dat waren nog eens tijden. Men pakte de wapens op en  trok ten strijde. Een revolutie in het achterhoofd.

Jan kan een lach niet onderdrukken als er een noodverordening wordt uitgeroepen omdat er een handje vol Franse en Belgische voetbalsupporters naar de stad komt. Een heuse noodverordening… laat ze het in Tripoli maar niet horen.

Jan weet zijn plek, als Eindhovenaar in zijn eigen stad. Hij weet zich in de schaduw van de populaire Frits Philips. Onoverbrugbaar.

Sinds 2007 kijkt Jan Frits aan, Frits heeft nog nooit teruggekeken.