De slimme Toiletrolhouder

originally posted July 2016

De slimme Toiletrolhouder

De straatverlichting voor mijn huis doet het niet. Al enige dagen niet meer. Vanuit mijn raam slechts een zwart gat midden in een oranje gloed die de rest van de straat wel verlicht. Het stoort mij. Zeker nu het nog steeds zo vroeg donker is. Dit hoort niet. Zeker niet in de Lichtstad. Een microprobleem weliswaar, maar zoals het woord het al zegt – wel een ‘probleem’.

Gelukkig ligt een oplossing tegenwoordig snel voor de hand. Google “straatverlichting stuk Eindhoven” levert 103.486 resultaten op in een luttele 0.61 seconden. De eerste link is meteen raak: “U kunt kapotte lantaarnpalen melden via de Buiten Beterapp”. Met een paar touches op de smartphone kan ik inderdaad direct melden waar de kapotte straatverlichting zich bevindt en twee dagen later is het stukje straat voor mijn huis weer piekfijn verlicht. Wat leven we toch in een makkelijke wereld; een paar touches op een smartphone en je problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het blijft fascinerend zo’n aanraak-scherm. Wanneer ik dat stukje glas op een andere volgorde had aangeraakt was er een pizza voor de deur verschenen. En met een smartwatch wordt het allemaal nog makkelijker: op je pols zien hoe laat het is zonder je telefoon uit je broek te hoeven halen.

Inmiddels weet ik niet beter meer en sta er ook niet meer bij stil hoe indrukwekkend dit alles eigenlijk in elkaar steekt. Dat ik met een paar simpele drukken op een knop alles weet en overal toegang tot heb. Echter in plaats van de grootsheid hiervan te realiseren, is het vizier uitsluitend voorwaarts gericht. Op verder. Op meer. Meer en meer slimmigheden. Alles moet smart worden. Overal moeten chips in. Goed nieuws voor onze regio. Let’s make nog meer things nog smarter! Vandaag de dag zijn er zo’n 10 miljard slimme devices die met elkaar communiceren. In 2020, en dat klinkt veel verder weg dan 4 schamele jaartjes, zullen er naar schatting zo’n 50 miljard apparaten via het internet met elkaar verbonden zijn.  Mensen – we gaan een prachtige toekomst tegemoet: the Internet of Things.

Na een lange, hectische dag op het werk kom ik vermoeid thuis. Diezelfde dag was al extra vroeg begonnen doordat de wekker 3 kwartier eerder af  liep dan normaal. De slimme wekker was automatisch verbonden met de smartphone die in de ochtend een abnormale verkeersdrukte voorspeld had. Gelukkig was ook het intelligente koffie-apparaat met de wekker verbonden en reeds vervroegd in werking gezet. Extra sterke koffie dit keer want mijn smart-kussen had vannacht reeds met de coffee-sensor gecommuniceerd dat er bij mij pas laat een diepe slaap gemeten was. Voor die kop koffie had ik nog wel tijd want het ijsvrij maken van mijn autoruiten was reeds vanaf mijn telefoon in gang gezet.

Terwijl ik van werk naar huis gereden was, hadden de ‘things’ thuis reeds gedetecteerd dat mijn auto zich binnen een bepaalde straal van het homestation bevond en diezelfde things stelden nu alles in het werk om mijn thuiskomst zo aangenaam mogelijk te maken: het huis was reeds opgewarmd, Spotify had een playlist samengesteld die perfect past bij het tijdstip van de dag en van de week en de slimme verlichting had de woonkamer van een ontspannen kleurencombinatie voorzien. Ik zou nu niets liever doen dan op de bank ploffen met een koud speciaalbiertje, echter ik krijg de deur van mijn koelkast niet open. "Access to this device is temporarily blocked". Het display op de smartfridge geeft evenzeer aan dat ik vanavond eerst mijn hardloopschema nog moet afwerken alvorens de koelkast-deur meegeeft. De Smart-fridge had deze informatie ingewonnen bij mijn elektronische hardloopschema en was mij te slim af. Er zit derhalve niets anders op dan wat kilometers te gaan maken – de running-app te vullen zodat deze groen licht aan het koelkast-thing zou geven. Het was overigens het laatste speciaal-biertje dat ik uit de koelkast kon halen. Het resultaat van automatische bestellingen bij de supermarkt die nauw connected was met de health-app. Deze fridge was bovendien pienter genoeg om te weten dat Carnaval net achter de rug was en had eigenhandig besloten dat het hoog tijd was voor een balans-periode: Tomaten- en Cranberrysap waren het resultaat.
Diep van binnen was ik het er wel mee eens…. Er mochten wat kilootjes af. Afgelopen week, wachtende in de bushalte, was ik met de neus op de feiten gedrukt. De smart-abri mij gespot, mijn smart-phone uitgelezen en de reclame-uiting onmiddellijk verpersoonlijkt. In schreeuwende
letters op de zijkant van het bushok: “Wordt het niet eens tijd voor Fit4Free?” Een billboard dat de conversaties aangaat met zijn voorbijgangers; ongegeneerd en gebruik makend van sociale druk. Met het schaamrood op de kaken besef ik dat het allerminst smart van me was om mijn telefoon niet te blokkeren voor dit soort sensing.

De internet of things. Het zal een grote impact op mijn dagelijks leven gaan krijgen. En daarin schuilen vanzelfsprekend ook vele gevaren. Wat te denken van bugs en virussen. Mijn Spotify-app heeft nu al te vaak moeite om mijn geluidsinstallatie te ‘vinden’. Even snel muziek opzetten resulteert in een frustrerend resetten van versterker, iPad en of router. Wat als er straks die gebruikelijke connectieproblemen zijn? Trek een warme trui aan want de thermostaat is niet slim genoeg om eigenhandig het wifi-netwerk te vinden? Haal ik nu nog wel eens nonchalant mijn schouders op bij virus-meldingen op mijn pc, dan zal daar alerter op moeten worden. Een virus dat je koelkast vol bestelt met onnodige zaken of -erger nog de koelkastdeur voorgoed sluit, daar zit je niet op te wachten. Evenmin op een slaapkamer midden in de nacht opgestookt naar 30 graden. Een Billboard dat je ten schande maakt ten overstaande van alle omstanders.
Dit lijkt gekscherend, maar herinner de situatie van Chrysler vorig jaar, waarin 1.4 miljoen auto's teruggeroepen werden omdat ze remote gehacked konden worden. Hackers konden de remmen, de motor en andere electronica op afstand activeren of de-activeren. Of wat te denken van de smart-tv die plotseling porno afspeelde gedurende een begrafenis in Engeland enkele weken geleden. Dit soort voorbeelden onderstreept het gevaar en de kwetsbaarheid dubbel en dwars.

Alles wordt smarter. Toen ik recentelijk mijn elektrische tandenborstel wilde vervangen werd me door de verkoper gevraagd of ik er bluetoothconnectie op wilde. Op de tandenborstel welteverstaan. Ik zou dan meteen op mijn smartphone kunnen zien hoe goed ik gepoetst had:  “in uw app ziet u al uw poets-prestaties terug".  Hij keek me raar aan omdat ik hem raar aan keek. Ik was echter opgegroeid met de analoge tandenborstel. Medium, Soft of Hard was de enige keuze. Alles wordt smarter: een bikini die aangeeft wanneer je voldoende zonnestralen hebt gehad voor jouw huidtype. Een smart Waterbottle die piept wanneer je moet drinken voor optimale hydratie. Een toiletrolhouder die verkleurt naarmate de rol op gaat.
Het is te kort door de bocht om te zeggen dat we dommer worden naarmate de apparatuur om ons heen steeds smarter worden. "Smarter things dumber people" gaat niet zondermeer op. We worden echter wel minder uitgedaagd zelf te denken. Ik leer af om zelf te merken dat ik dorst heb, dat ik te lang in de zon gelegen heb of dat mijn tanden en mond weer schoon en fris aanvoelen. Dat van die toilethouder zou me overigens wel verdomd goed uitkomen. Maar hoe ver gaat deze ontwikkeling door? Hoe zit het met toekomstige In-app purchases? "Do you want to buy the ability to set your shower-temparature above 20 degrees for EUR4.99?".

Onze omgeving wordt smarter. Dat houden we niet tegen. Dat moeten we ook niet tegen willen houden want het zal ons nog heel veel gemak opleveren. The Internet of things is een gamechanger waar vooral ook de economie in deze regio van profiteert. Maar of smarter in álle gevallen slim is, is nog maar de vraag. Soms moeten we toch vooral zelf blijven nadenken.  Vroeger schopte je een keer tegen ‘n lantaarnpaal aan. Grote kans dat ie het dan weer gewoon ging doen.