“Die Rooie trekt alleen nog maar sensatiezoekers”
“In Eindhoven weten ze heel goed dat we geen schatjes zijn” zegt Frans in ED. Ook na het gloriejaar 1980 blijven de Rebels de kranten halen. Aanhoudingen, geweldsdelicten, mishandelingen. Een greep uit de krantenknipsels uit die periode: “Eén van hen sloeg de ruit in van een politiebus”, “Weer leden Rebels aangehouden”, “Inbrekersbende opgerold”, “Klap met bijl bij caféruzie in Amsterdam”, “Rock-and-Rollers houden huis in Eindhovens Café”
Zijn recente eigen reactive op Trilogie part 2 laat niets aan duidelijkheid te wensen over: “We waren teringlijers, dat moge duidelijk zijn“
In 1984 meldt Frans het ED dat hij denkt dat ie wel veranderd is. “Rustiger, meer nadenken. De mensen denken als ik de kroeg binnenloop dat ik een bar uit de grond trek, een vat bier leegzuip, in mijn eentje het hele café leeg sla en wegga zonder te betalen”
Het was een reactie op een celstraf die tegen hem geëist wordt in Februari ’82: vijf maanden wegens uitlokken van gewelddadigheden en mishandeling. “Rocking Rebels maken Stratumseind onveilig” weer over de hele breedte van het ED. Tijdens carnaval waren er diverse vechtpartijen geweest en was de boel in cafés Big Ben en Hoofdzaak kort en klein geslagen.
“De ex-leider van de inmiddels opgeheven groep” staat er in het artikel evenals “de officier van justitie zei blij te zijn dat de groep was opgeheven omdat men doodsbang was in Eindhoven. Want de Rocking Rebels namen meestal rotzooi en ellende mee”.
In 1984 valt er een dode bij een steekpartij. De barkeeper van De Vlucht wordt dodelijk geraakt in de hals. “D’n Billy” had het wapen even daarvoor van Frans gekregen en haalde ermee uit toen hij woorden kreeg aan de bar van De Vlucht.
Meer en meer vervreemde de Rebels van de oorspronkelijke Rock n Roll groep. De spirit was uít de Rocking Rebels. Het was langzaamaan doodgebloed. “The higher you get the deeper you fall” zegt Frans er nu over. “Ik had ‘n fijne ploeg maar ik heb de fout gemaakt om er meer en meer sensatiezoekers bij te krijgen. Ook kwamen er meer en meer vrouwen bij, aanhang. Er ontstond tweespalt. Ouwe rebels stapten eruit. Ik heb er spijt van. Ik was gewaarschuwd dat het meer en meer om sensatie leek te gaan en dat de Rock n Roll meer naar de achterkant geduwd werd. Het was meer een knokploeg geworden. Helaas zag ik dat te laat”
Zwarte bladzijde
“Toen ik Judith doodschoot….” Hij is er heel openhartig over. “Het had NOOIT mogen gebeuren.” Zesentwintig was hij toen hij veroordeeld werd voor doodslag. In een waas was het gebeurd. In het Rebels dagboek zijn de bladzijden met de betreffende krantenartikelen zwart. Pikzwart. Frans werd wederom landelijk nieuws: “Even mijn shag pakken zei Rooie Frans, maar hij bedoelde zijn geweer” kopte De Telegraaf in Februari 1986.
Tegen Frans wordt tien jaar geeist voor moord. Een spectaculaire foto van een gearresteerde “26-jarige Rooie Frans van D” begeleidt het artikel: onder schot gehouden door een arrestatieteam op de speciaal daarvoor afgesloten A2 nabij Weert .
Het is “de grootste fout die ik in mijn leven ooit gemaakt heb”. “Ik lig er ooit nog wel eens wakker van, dan lig ik te huilen. Als het nou iemand geweest was die ‘t verdiend had…. “
In de vroege ochtend, 2 november 1985, reed Frans in een opwelling met zijn jachtgeweer naar de Edelweisstraat in Stratum. Daar waar zijn ex-vriendin woonde, die hem enkele maanden daarvoor had verlaten. “Met een handdoek over het wapen liep ik de hal in. Als ik de handdoek weggooi begint ze als een idioot te schreeuwen en aan de loop te trekken. Ik schiet dwars door de deur heen, schuin linksboven. Ik weet nog dat ik dacht dat ik niémand wilde raken. Op dat moment komt haar 19-jarige vriendin Judith de trap af en krijst tegen me Waar ben je godverdomme mee bezig. Na over en weer geschreeuw schreeuwt ze ‘schiet dan, schiet dan lul!’ En ik schoot… Ik schrik meteen omdat ik besef dat ik op een mens heb geschoten. Op een levend mens! Ik zie nog dat Judith terug naar boven loopt. Mijn ex wordt hysterisch en probeert de politie te bellen. Ik ruk de telefoon kapot en ben voor haar gaan zitten met de loop in mijn eigen mond. “Niet hier, niet hier!” schreeuwt ze. Ik heb daar toen vanaf gezien en ben terug naar mijn auto gegaan. Gaan rijden. Zo ver als ik kon. Ik kon alleen maar aan Judith denken.
Een spectaculaire politie-achtervolging ingezet wordt op de A2. Twee uur lang waren de rijbanen bij Thorn afgesloten voor alle verkeer. Er dreigde over en weer geschoten te worden. Uiteindelijk geeft Frans zich over. In de arrestatiewagen blijft hij vragen naar Judith, maar krijgt geen antwoord. “Wanneer ik later hoorde dat ze dood was ben ik volledig doorgeflipt. Wilde mijn polsen doorsnijden. Twee morfinespuiten waren nodig me down te krijgen.”
Natuurlijk kwam de moord hard aan in Eindhoven. De broer van Judith, een skinhead, liep rond met wraakgevoelens. Er bestond al langer een haat-liefde verhouding tussen de Rebels en de Skinheads en de hele skinhead-scene veroordeelde Frans. Uiteindelijk was het Frans’ oom, tevens bokstrainer van Judith’s broer, die waarschuwde voor een vicieuze cirkel, een wild west in Eindhoven, die zou ontstaan bij een wraakactie. De Rebels hadden ‘n jaar daarvoor, tijdens de crematie van een verongelukte skinhead een enorme bos rozen neergelegd. In de oude kenmerkende zwartleren Rebel-jasjes.
Achteraf is Frans dankbaar voor het vonnis, 6 jaar en onvoorwaardelijke tbs, want hij weet zeker dat het anders vaker fout zou zijn gegaan. Uiteindelijk heeft hij twee jaar in Scheveningen gezeten en de rest van de tijd in een kliniek bij Utrecht.
Utrecht en Eindhoven
Na zijn TBS blijft Frans in Utrecht. In een volkswijk want daar voelt hij zich het meest thuis. Net zoals in zijn jeugd aan het Rembrandtplein in Tongelre. De Tijd besteedt in 1984 een uitgebreid artikel aan de Eindhovense volksbuurt. Frans wordt genoemd in de eerste zinnen “Tongelre…Niemandsland, een gevaarlijk terrein… een buurt die in feite het hele maatschappelijk spectrum herbergt, van de familie Philips tot Rooie Frans…. De Tongelresestraat als scheiding tussen de klassen; villawijk vs. arbeiderswijk.`Van Spontaniteit to Kouwe Kak” kopt De Tijd
“De mensen hier in Utrecht zijn een mooie kruising tussen Amsterdammers en Eindhovenaren: Bijdehand maar wel warm en gastvrij”
Hij denkt niet meer terug te verhuizen naar Eindhoven. “Als ik in Eindhoven thuis zit komen ze aan mijn deur en moet ik weer de kroeg in…. Da’s hier in Utrecht niet zo. Hier zit ik rustiger” Bovendien heeft hij inmiddels zijn plek gevonden in Utrecht en in de tattoo-wereld.. Heeft zelf niet veel getatoeëerd maar geldt toch als een autoriteit in de scene en treedt regelmatig op als jurylid of presentator. Ook in het “Eindhoven City Tattoo Boek” komt Frans aan het woord. Dit boek heeft hij eens geschonken aan een kameraad die hij bezocht in Angel Place, honk van de Hells Angels. Frans had nog een oude foto van die kameraad in de begindagen van de Amsterdamse Hells Angels en zoekt hem op in Rebels Place in Amsterdam “Jij zag er op die foto zo ruig uit dat je nooit Angel had hoeven worden. Gij had zo bij de Rebels gekunt”.
In Eindhoven heeft hij nog veel goede vrienden. “Als ik nou in Eindhoven kom is dat ‘n warm bad – d’n Aftrap bijvoorbeeld daar loop ik graag nog binnen”
Zelfs de politie in Eindhoven groet hem als ze hem zien. “Een paar jaar geleden kwam ik van Stratumseind af en was mijn hond vergeten in de kroeg. De politie groet mij, komt mijn hond terugbrengen en zeggen dat ze extra man politie moeten inzetten als ik besluit weer in Eindhoven te gaan wonen”. Het is altijd een spelletje geweest tussen hem en de politie.
Legende
Op het internet, en in het geruchtencircuit, is wel eens verschenen dat Rooie Frans dood is. Dat hij zich opgehangen zou hebben, uit spijt. . “Vroeger zou ik aan de deur gestaan hebben; nu lach ik erom”. Het hangt zelfs als ingelijste tekst op zijn toilet ‘Elvis leeft! Rooie Frans leeft! ’
Een keer zit hij aan de bar en een jongen vertelt hem dat hij Rooie Frans kent… niet wetende tegen wie hij praat.
Het hoort allemaal bij de legende die Frans omgeeft. Leider van de Rocking Rebels. Internationaal bekend. Rock & Roll op zijn allerhevigst. Geweld, inbraak, dealen, afpersing, niks ging deze bende te ver.(* Soeps)
Tijdens zijn verblijf in de gevangenis van Scheveningen ontving hij een enveloppe van een oude kameraad uit de Rebel-periode die inmiddels ‘in de Here is gegaan’. “Het zij je vergeven” is er in de enveloppe te vinden. Frans neemt het ter kennisgeving aan maar er verder niets mee; “Only Elvis can judge me”
Frans – Bedankt voor je gastvrijheid en prachtige meeslepende manier van verhalen – Take Care !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten